Doğumdan önce başlayan ve erken çocukluk döneminden yaşamın sonlarına kadar etkisini devam ettiren aile, bireyin ruhsal ve davranışsal tepkilerini şekillendirmekte ve yönlendirmektedir. Bireyin aile bireyleri ile olan ilişkileri yaşama yönelik tutumlarının temelini oluşturmaktadır.
Bireylerin olumlu deneyimler edindiği ve geliştirdiği bir kurum olarak değerlendirilen aile zaman zaman da olumsuz deneyimlerin ortaya çıktığı bir kuruma dönüşebilmektedir. Aile içi şiddet olarak göz önünde bulundurulabilecek iletişim biçimleri nedeniyle aile çatışmanın kaynağı olabilmektedir. Çocuklar aile ortamında yaşanan problemlerin saldırganlıkla çözümlendiğine şahitlik ediyorlarsa, saldırganlığı problem çözme becerisi olarak öğrenmekte ve kendi yaşamlarında da hayata geçirmektedirler. Yapılan araştırmalar, saldırganca davranışlar sergileyen ailelerin saldırgan çocuklara sahip olduklarını ve akran grupları içerisinde saldırgan davranışlar (zorbalık) sergilediklerini ortaya koymuştur. Bu nedenle, şiddetin öğrenilmiş bir davranış olduğunu ve şiddetin hissedildiği aile ortamında yetiştirilen çocuklarda, şiddet davranışlarının ortaya çıkma sıklığı daha fazladır.
Okullarda büyük bir problem haline gelen zorbalığın önlenmesinin zorba ve kurbanlarla yürütülecek çalışmaların dışında sistematik bir modele dönüşmelidir. Zorbalığı önleme konusunda çalışmalarını sürdüren uzmanlar aile içi şiddetin varlığına dair şüphelerini de test etmelidirler.
Primum non Noncere! “Önce zarar verme!” -Hipokrat
